بیماری منیر: درک علائم، علل و درمان
بیماری گوش منیر، که به گوش داخلی آسیب می‌زند، با علائمی چون سرگیجه، وزوز گوش، و کاهش شنوایی همراه است. این اختلال، که در اثر تجمع بیش از حد مایع در گوش داخلی رخ می‌دهد، می‌تواند باعث حملات سرگیجه شدید و طولانی‌مدت شود. جدیدترین روش‌های درمانی شامل داروهای کاهنده فشار مایعات، تغییرات رژیم غذایی، و در موارد حاد، جراحی است. پیشگیری از بیماری منیر ممکن نیست، اما کاهش مصرف نمک و مدیریت استرس می‌تواند به کنترل علائم کمک کند. شیوع این بیماری در جمعیت بین 1:1000 تا 1:2000 نفر است و اغلب در افراد بین 40 تا 60 سال دیده می‌شود.
فهرست عناوین
بیماری منیر چیست؟
بیماری منیر مربوط به مایع گوش داخلی، یعنی مایع آندولنف می‌باشد. این بیماری با شکل گیری حملات سرگیجه متعدد و احساس چرخشی سر که به دنبال آن تهوع و استفراغ را به همراه دارد، مشخص می‌شود. افراد مبتلا به منیر ممکن است با کاهش شنوایی، زنگ زدن(صدای زنگ زدن یا بوق در گوش) و احساس سنگینی یا فشار در گوش مواجه شوند. البته باید به این نکته توجه داشته باشید که علائم ذکر شده ممکن است در زمان های مختلف و با میزان شدت متفاوتی در بدن فرد بیمار ظاهر شود.
بیماری منیر به یک بیماری پیش‌رونده معروف است یعنی هرچه بیشتر از زمان به وجودآمدن آن بگذرد تاثیرآن بیشتر و درمان آن سخت تر از قبل می‌گردد و به تدریج بر علائم آن افزوده می‌شود. این بیماری به علت اینکه با برخی از بیماری ها مانند لابیرنتیت (تورم گوش داخلی) و میگرن (سردرد های شدید) دارای علائم مشترک می‌باشد، ممکن است افراد در تشخیص آن دچار مشکل شوند. می‌توانید با مراجعه به یک متخصص شنوایی، ابتدا بیماری را درست تشخیص دهید سپس هرچه زودتر به درمان آن اقدام نمایید تا از شکل گیری علائم بیشتر پیشگیری کنید.
علل شکل گیری بیماری منیر چیست؟
هرچند علت دقیق بیماری منیر هنوز مشخص نیست، اما چندین عامل ( از جمله ژنتیک، عفونت‌های ویروسی و واکنش‌های ایمنی ) می‌توانند در آن تاثیرگذار باشند. تحقیقات نشان می‌دهد که تجمع نامتعارف مایع اندولنف در بخش لابیرنتیت گوش داخلی می‌تواند منجر به تغییراتی در شنوایی ( کم شنوایی) و تعادل (سرگیجه، بی ثباتی و سبکی سر) شود. تجمع مایع آندولنف در این بخش، باعث اختلال در ارسال سیگنال های عصبی به مغز می‌شود. با این حال هنوز علت اصلی تجمع این مایعات در گوش داخلی برای متخصصین حوزه شنوایی مبهم است و تحقیقات در این مورد کماکان ادامه دارد. در ادامه برخی از فرضیات متخصصین در این مورد را بررسی می‌کنیم.
- عدم تخلیه مناسب مایع به دلیل انسداد گوش یا فرم غیر طبیعی گوش
- واکنش های آلرژی زا
- اختلالات میگرنی
- پیشینه های ژنتیکی
- مشکلات خود ایمنی
با این فرضیات هنوز متخصصین در این خصوص به نتیجه قطعی دست نیافتند و ممکن است علت این مشکل ترکیبی از حدسیات بالا باشد.
علائم بیماری منیر
علائم بیماری منیر می‌تواند خود را در هرسنی بروز دهد اما معمولاً بیماری منیر در سن 40 تا 60 سالگی ظاهر می‌شود. علائم بیماری منیر به صورت مقطعی خود را نشان می‌دهند و پس از بهبود در هردوره ممکن است در زمان دیگر همان علائم با شدت بیشتری ظاهر شوند. برخی از علائمی که در تشخیص بیماری منیر به ما کمک می‌کنند شامل؛
- سرگیجه: فرد مبتلا به منیر به یکباره احساس سرگیجه های ناگهانی و شدیدی می‌کند که احساس ناتوانی زیادی به او دست می‌دهد. این سرگیجه ها می تواند از 20 دقیقه تا حتی یک روز هم به صورت مداوم ادامه داشته باشد و فرد در طی روز دائماً احساس ناتوانی در حرکت و حفظ تعادل کند.
- کاهش شنوایی: کاهش شنوایی در شروع بیماری منیر به صورت مقطعی است ولی اگر این بیماری کنترل نشود در گذر زمان این کم شنوایی دائمی می‌شود.
- زنگ زدن گوش: از دیگر علائم بیماری منیر، زنگ زدن گوش یا به اصطلاح عامیانه‌تر وزوز گوش، شامل صداهای زنگ زدن، بوق زدن یا خش‌خش در گوش می‌باشد که می‌تواند به شدت برای بیماران آزاردهنده باشد.
- گرفتگی در گوش: افرادی که با سندروم منیر درگیر هستند در اکثر موارد احساس پری و گرفتگی در گوش می‌کنند.
موارد ذکر شده از سری مهم ترین علائم بیماری منیر می‌باشد. از سردرد، درد شکم و دردهای گردن می‌توان از علائم فرعی این بیماری یاد کرد.
تشخیص و ارزیابی بیماری منیر
به منظور شباهت زیاد بیماری منیر با بیماری میگرن، در گذشته باعث اشتباه گرفتن این بیماری ها با یکدیگر می‌شد، امروزه پیشرفت علم و تکنولوژی کمک شایانی به کاهش این اشتباهات کرده است. متخصصین به منظور تشخیص و ارزیابی بیماری منیر از روش ها و تست های متعددی کمک می‌گیرند. در ادامه برخی از این تست ها را بررسی می‌کنیم.
- تست شنوایی سنجی
- تست ارزیابی تعادل
- تست رد سایر بیماری ها
گزینه‌های درمان بیماری منیر
پس از تشخیص بیماری منیر اولین گام مراجعه به یک متخصص برای شروع درمان می‌باشد. متخصصین پس از بررسی های اولیه با توجه به شدت درگیری شما تصمیم می‌گیرند با کدام روش، درمان شما را آغاز کنند. برخی از این روش ها عبارتند از؛
- روش دارویی: متخصصین برای شروع فرایند درمان به منظور کاهش علائم سرگیجه، نگهداری مایعات بدن و تسکین دردها از دارو استفاده می‌کنند و پس از دوره‌ی مصرف داروها، میزان تاثیرگذاری آن‌ها را بر روی بدن بیمار بررسی می‌کنند.
- تزریق به گوش میانی: درصورتی که داروهای خوراکی اثری بر بیمار نداشت، پزشک داروی آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی را به گوش میانی تزریق می‌کند تا عصب های گوش میانی را از بین ببرد و از پیشرفت بیماری جلوگیری کند.
- جراحی: اگر درمان‌های دارویی برای کنترل بیماری منیر پاسح‌گو نبود، متخصصین برای جلوگیری از پخش شدن بیشتر بیماری، در صورت صلاح‌دید عمل جراحی را برای بیماران توصیه می‌کنند.
موارد ذکر شده برخی از راه‌حل های پیشنهادی متخصصین برای کنترل بیماری منیر بوده است. بیماران می‌توانند با رعایت پرهیز های غذایی و مصرف غذاهای کم نمک، کاهش استرس و عدم مصرف سیگار و مواد نیکوتین‌دار به جلوگیری از پیشرفت این بیماری کمک شایانی بکنند.
سخن پایانی در مورد بیماری منیر
بیماری منیر از سری بیماری های مرتبط به گوش میانی و گوش داخلی انسان می‌باشد که با تجمع مایع آندولنف در بخش لابیرنتیت گوش مانع ارسال سیگنال های عصبی به مغز می‌شوند و درنتیجه فرد دچار عدم تعادل و کم شنوایی می‌شود. سرگیجه به همراه حالت تهوع و استفراغ، کاهش شنوایی، وزوزگوش و گرفتگی گوش از سری علائم شایع بیماری منیر می‌باشد. شما با مراجعه به کلینیک شنوایی سنجی طنین سمعک می‌توانید از خدمات مرتبط با تشخیص انواع بیماری های شنوایی و درمان آن ها برخوردار شوید.
