تفاوت ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری چیست؟

تفاوت اصلی بین ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری میزان تأثیر آنهاست. ناتوانی یادگیری معمولاً به شرایطی اطلاق می شود که تأثیر غالب بر ظرفیت یادگیری و هوش فرد در هر زمینه از زندگی دارد. در مقابل، مشکل یادگیری یا اختلال یادگیری شرایطی است که مانع شکل خاصی از یادگیری می شود. اما اختلال یادگیری وضعیتی است که هیچ تأثیری بر هوش کلی یک فرد ندارد.هنگام تمرکز بر مشکلات یادگیری در هر کشور، ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری دو چارچوبی هستند که اغلب توسط مربیان مورد بحث قرار می گیرند. اما، این دو چارچوب و این دو مفهوم دارای ویژگی های متمایز هستند. که در ادامه به بررسی ریشه و علت و راه درمان این ناتوانی یادگیری خواهیم پرداخت.

ناتوانی یادگیری چیست؟

اصطلاح «ناتوانی یادگیری» شامل شرایطی مادام‌العمر است که در آن فرد نمی‌تواند با میل و رغبت به هر نوع مداخله آموزشی پاسخ دهد. همانطور که توسط استانداردهای ناتوانی برای آموزش و پرورش در سال 2005 و قانون تبعیض ناتوانی در سال 1992 تعریف شده است، ناتوانی یادگیری عبارت است از “اختلال یا نقصی که منجر به یادگیری فرد متفاوت از فردی بدون اختلال یا نقص می شود.”

ناتوانی در یادگیری در مقابل اختلال یادگیری

بنابراین، فراگیران دارای ناتوانی های یادگیری، گروه خاصی را با مشکلات یادگیری درگیر می کنند. آنها معمولاً در پاسخ به مشارکت مناسب بی میل هستند. بنیاد نارساخوانی-اسپلد بیان می‌کند که تشخیص ریشه و علت این ناتوانی‌ یادگیری در صورتی که یادگیرنده اختلالات حسی، روان‌شناختی یا عصبی بیشتری داشته باشد، دشوارتر است.

به طور کلی، فراگیران با ناتوانی های یادگیری سطح هوشی متوسط ​​یا بالاتر از متوسط ​​را نشان می دهند. در چنین مواردی، اغلب بین موفقیت بالقوه یک یادگیرنده و موفقیت واقعی او در مدرسه فاصله وجود دارد. علاوه بر این، ناتوانی های یادگیری معمولاً مبتنی بر اختلالات عصبی و مادام العمر هستند. شایع‌ترین ناتوانی‌های یادگیری عبارتند از: اختلال پردازش شنوایی، اختلال در نگارش، و اختلال زبان رشدی، نارساخوانی، دیسپراکسی و همچنین اختلال حساب.

اختلال یادگیری چیست؟

اختلال یادگیری شرایطی است که در آن عواملی غیر از ناتوانی های یادگیری یا تفاوت های یادگیری مانع از ظرفیت یادگیرنده برای دستیابی به همان سطح علمی با همسالان خود می شود. این عوامل می تواند شامل آموزش ناکارآمد، غیبت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، و قرار گرفتن ناکافی در برنامه های درسی لازم و همچنین آسیب های خانوادگی باشد.

عوامل بیرونی ذکر شده در فوق می توانند مستقیماً بر اثربخشی بالقوه فراگیر در پیگیری مطالعات و دستیابی به انتظارات تحصیلی تأثیر بگذارند. بنابراین، این شرایط، دستیابی به اهداف تحصیلی مورد انتظار متناسب با سن یا سال های تحصیل را برای دانش آموزان دشوار می کند.

برای مطالعه بیشتر در مورد اختلال یادگیری مقاله “درمان اختلال یادگیری در کودکان + راهکار” را بخوانید.

شباهت های بین ناتوانی در یادگیری و اختلال یادگیری

هر دو، ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری به شرایطی اشاره دارد که در آن یادگیرنده قادر به دستیابی به عملکرد تحصیلی مورد انتظار برای سن خود نیست.علاوه بر این، هر دوی اینها شامل برخی عوامل بیرونی یا درونی است که توانایی یادگیری دانش‌آموز را به چالش می‌کشد.

تفاوت بین ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری

ناتوانی یادگیری وضعیتی است که تأثیر غالبی بر ظرفیت یادگیری و هوش افراد در تمام زمینه های زندگی دارد. در مقابل، اختلال یادگیری شرایطی است که مانع شکل خاصی از یادگیری می شود و هیچ تأثیری بر هوش کلی فرد ندارد.

علت ناتوانی یادگیری

محققان هنوز نتوانسته اند همه علت های احتمالی ابتلا به ناتوانی یادگیری را کشف کنند. اما آنها توانسته اند طیف وسیعی از عوامل خطر را پیدا کنند. تحقیقات نشان داده اند عوامل خطر می توانند از بدو تولید وجود داشته باشند. در حقیقت کودکانی که والدینی دارای ناتوانی یادگیری دارند بیشتر از بقیه احتمال دارد خودشان دچار ناتوانی یادگیری شوند. همچنین محققان برای تشخیص ناتوانی یادگیری و ریشه ناتوانی یادگیری و درک بهتر آن در حال مطالعه هستند.

عواملی که بر رشد جنین در رحم تأثیر می گذارد، مانند مصرف الکل یا مواد مخدر، می تواند کودک را در معرض خطر بیشتری برای مشکل یادگیری یا ناتوانی یادگیری قرار دهد. عوامل محیطی نیز ممکن است در ناتوانی یادگیری اثرگذار باشند مانند تغذیه نامناسب یا قرار گرفتن در معرض سرب در آب یا رنگ. همچنین کودکان خردسالی که حمایت لازم برای رشد فکری خود را دریافت نمی کنند، ممکن است پس از شروع مدرسه نشانه هایی از ناتوانی های یادگیری را نشان دهند.

درمان ناتوانی یادگیری

ناتوانی یادگیری هیچ درمانی ندارند، اما مداخله زودهنگام می تواند اثرات آنها را کاهش دهد. افراد مبتلا به ناتوانی های یادگیری می توانند راه هایی برای مقابله با ناتوانی های خود ایجاد کنند. دریافت زودتر کمک، شانس موفقیت در مدرسه و بعد از آن در زندگی را افزایش می دهد. اگر ناتوانی های یادگیری درمان نشده باقی بماند، ممکن است کودک احساس ناامیدی کند که می تواند منجر به کاهش عزت نفس و مشکلات دیگر شود.

کارشناسان می توانند با پر رنگ کردن نقاط قوت کودک و یافتن راه هایی برای جبران ضعف های کودک به یادگیری مهارت ها کمک کنند. مداخلات کارشناس نیز بسته به ماهیت و میزان ناتوانی متفاوت است.

کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری ممکن است با عزت نفس پایین، ناامیدی و سایر مشکلات دست و پنجه نرم کند. متخصصان سلامت روان می توانند به کودک کمک کنند تا این احساسات را درک کند، ابزارهای مقابله ای را توسعه دهد و روابط سالمی ایجاد کند.

بنابراین رایج ترین روش درمان ناتوانی یادگیری، آموزش ویژه است. یک معلم یا دیگر متخصص یادگیری می‌تواند به فرزند شما کمک کند تا مهارت‌های خود را با تکیه بر نقاط قوت و یافتن راه‌هایی برای جبران نقاط ضعف بیاموزد. مربیان ممکن است روش های تدریس خاصی را امتحان کنند، تغییراتی در کلاس درس ایجاد کنند یا از فناوری هایی استفاده کنند که می تواند به نیازهای یادگیری کودک کمک کند. برخی از کودکان نیز از مربیان یا متخصصان گفتار یا زبان کمک می گیرند.

نشانه های ناتوانی یادگیری چیست؟

در رشد فیزیولوژیکی طبیعی، انتظار می رود کودک مجموعه خاصی از مهارت های شناختی و حرکتی پایه را به دست آورد. هر گونه تاخیر یا شکاف قابل توجه در این پیشرفت می تواند علت و نشانه ای از ناتوانی یادگیری باشد. یک سری آزمایشات و ارزیابی های خوب تحقیق و اثبات شده باید قبل از تشخیص بیماری انجام شود.

توجه: به طور کلی 5 درصد از کودکان در سنین مدرسه دچار اختلالات و ناتوانی های یادگیری هستند. کودکان دارای ناتوانی یادگیری نیز ممکن است ADHD داشته باشند. علائم LD نیز ممکن است در هر مرحله از کودکی کمی متفاوت باشد.

پیش دبستانی: ممکن است کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری در دوره پیش دبستانی برخی از این مشکلات را داشته باشد.

• عدم توسعه مهارت های گفتاری در سنین عادی (18-15 ماهگی) زمانی که گفتار به طور معمول در کودکان ایجاد می شود.
• عدم تلفظ کلمات ساده
• عدم شناخت حروف و کلمات
• عدم یادگیری اعداد، قافیه یا آهنگ ها
• عدم تمرکز روی کارها
• عدم پیروی از قوانین و دستورالعمل ها
• عدم استفاده از مهارت های حرکتی ظریف/درشت برای انجام کارهای فیزیکی.

دبستان: کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری ممکن  است در موارد زیر مشکل داشته باشد:

• اتصال حروف و صداها
• تمایز بین کلمات مشابه یا کلمات قافیه
• خواندن، املا یا نوشتن دقیق
• تشخیص راست از چپ
• شناخت حروف الفبا
• استفاده از نمادهای صحیح ریاضی برای انجام مسائل ریاضی
• به خاطر سپردن اعداد یا حقایق
• یادگیری مهارت های جدید؛ کودک ممکن است کندتر از سایر کودکان هم سن خود باشد
• حفظ اشعار یا پاسخ
• درک مفهوم زمان
• هماهنگی دست با چشم، عدم توانایی در اندازه گیری مسافت یا سرعت
• کارهای مربوط به مهارت های حرکتی ظریف: مداد گرفتن، بستن بند کفش، بستن دکمه پیراهن و غیره
• ردیابی اموال خود مانند لوازم التحریر

مدرسه راهنمایی: ممکن است کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری در موارد زیر مشکل داشته باشد:

• املای کلمات مشابه
• خواندن با صدای بلند، نوشتن تکالیف، حل مسائل کلمه ای در ریاضی (کودک ممکن است از انجام کارهایی که شامل این مهارت ها است اجتناب کند)
• دست خط (کودک ممکن است مداد را محکم بگیرد)
• به خاطر سپردن یا یادآوری حقایق
• درک زبان بدن و حالات چهره
• نشان دادن واکنش‌های عاطفی نامناسب در محیط یادگیری

سخن آخر

بنابراین تفاوت اصلی بین ناتوانی یادگیری و اختلال یادگیری در این است که ریشه و علت ناتوانی یادگیری یک وضعیت مادام العمر است که این قدرت را دارد که تأثیر منفی جدی بر هوش کلی و توانایی یادگیری فرد داشته باشد در حالی که مشکل یادگیری شرایطی است که در آن عواملی جدا از اختلالات یادگیری یا تفاوت های یادگیری مانع از ظرفیت یادگیرنده برای دستیابی به سطح علمی مشابه با همسالان خود می شود.

دقت داشته باشید در حالی که کودکان دارای ناتوانی های یادگیری در برخی زمینه های یادگیری مشکل دارند، در سایر زمینه های مورد علاقه خود نیز مهارت و استعداد بالایی دارند. اغلب ما بر روی این اختلال تمرکز می کنیم و استعدادها یا مهارت های کودک را نادیده می گیریم. مهم است که والدین و معلمان این پتانسیل پنهان را بشناسند و کودک را تشویق کنند تا آنها را دنبال کند. همچنین باید والدین به دنبال درمان اختلال یادگیری و درمان اختلال یادگیری کودکان باشند. زیرا درمان به موقع می تواند از بروز آسیب های بیشتر به کودک پیشگیری کند.